1 - آفرينش اثر: ادبيات داستاني: داستان آفرينشي تمام و كامل است.
ادبيات نمايشي: نمايشنامه عنصري از عناصر يك هنر است. كه ناتمام است و با عناصري همچون نور، بازيگر، رنگ و ... كامل ميشود.
2 - هدف: ادبيات داستاني: داستان براي خواندن است.
ادبيات نمايشي: نمايشنامه براي اجرا(Performance) است.
3 - بيان: ادبيات داستاني: بيان داستان با مخاطب و ذهن او شكل ميگيرد.
ادبيات نمايشي: بيان نمايش از مجموعه ي عناصري ديداري و شنيداري شكل ميگيرد.
4 - كانال هاي بياني: ادبيات داستاني: داستان از كانال هاي متعددي سود ميجويد.(چشايي، بويايي، لامسه و ...)
ادبيات نمايشي: نمايش عمدتا از كانال هاي صدا و تصوير سود ميجويد.
5 - توصيف: ادبيات داستاني: داستان توصيف ميشود.
ادبيات نمايشي: جنبه توصيفي نمايش كمرنگتر است و نمايشنامه در ديالوگ ها ظاهر ميشود و براي شخص ثالث است.
6 - توصيف شخصيت: ادبيات داستاني: داستان در توصيف شخصيت سنگ تمام ميگزارد.
ادبيات نمايشي: نمايشنامه و فيلمنامه به صورت مختصر به توصيف شخصيت ميپردازند و بيشتر سعي در نشان دادن دارند.
7 - واسطه ها: ادبيات داستاني: در داستان كلمات و روايتگري واسطه هستند.
ادبيات نمايشي: در نمايشنامه و فيلمنامه كنش و بازيگر واسطه هستند.
8 - زمان: ادبيات داستاني: داستان حوادث را در زمان هاي مختلف نشان ميدهد.
ادبيات نمايشي: نمايش، حوادث را در زمان حال بيان ميكند.