معرفی وبلاگ
هر آنچه یک فیلمنامه نویس باید بداند ...*****فیلم .. پادگان جنگ نرمه ...*****
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 106925
تعداد نوشته ها : 12
تعداد نظرات : 10
Rss
طراح قالب
GraphistThem245

مطالعه تطبيقي بين ادبيات داستاني(Fiction) و ادبيات نمايشي(Drama):

1 - آفرينش اثر:
ادبيات داستاني: داستان آفرينشي تمام و كامل است.

ادبيات نمايشي: نمايشنامه عنصري از عناصر يك هنر است. كه ناتمام است و با عناصري همچون نور، بازيگر، رنگ و ... كامل ميشود.
2 - هدف:
ادبيات داستاني: داستان براي خواندن است.

ادبيات نمايشي: نمايشنامه براي اجرا(Performance) است.
3 - بيان:
ادبيات داستاني: بيان داستان با مخاطب و ذهن او شكل ميگيرد.

ادبيات نمايشي: بيان نمايش از مجموعه ي عناصري ديداري و شنيداري شكل ميگيرد.
4 - كانال هاي بياني:
ادبيات داستاني: داستان از كانال هاي متعددي سود ميجويد.(چشايي، بويايي، لامسه و ...)

ادبيات نمايشي: نمايش عمدتا از كانال هاي صدا و تصوير سود ميجويد.
5 - توصيف:
ادبيات داستاني: داستان توصيف ميشود.

ادبيات نمايشي: جنبه توصيفي نمايش كمرنگتر است و نمايشنامه در ديالوگ ها ظاهر ميشود و براي شخص ثالث است.
6 - توصيف شخصيت:
ادبيات داستاني: داستان در توصيف شخصيت سنگ تمام ميگزارد.

ادبيات نمايشي: نمايشنامه و فيلمنامه به صورت مختصر به توصيف شخصيت ميپردازند و بيشتر سعي در نشان دادن دارند.
7 - واسطه ها:
ادبيات داستاني: در داستان كلمات و روايتگري واسطه هستند.

ادبيات نمايشي: در نمايشنامه و فيلمنامه كنش و بازيگر واسطه هستند.
8 - زمان:
ادبيات داستاني: داستان حوادث را در زمان هاي مختلف نشان ميدهد.

ادبيات نمايشي: نمايش، حوادث را در زمان حال بيان ميكند.

مطالعه ادبيات داستاني(Fiction):
ادبيات داستاني شامل قصه، رومانس، رمان و داستان كوتاه و آثار وابسته به آن است. به هر روايتي كه خصلت ساختگي و ابداعي آن بر جنبه تاريخي و واقعيش غلبه كند اطلاق ميشود. ادبيات داستاني بخشي از ادبيات تخيلي است.

1 - قصه(Tale) و رومانس(Romance):
الف - قصه:
محور ماجرا برحوادث خلق الساعه و خارق العاده است.
شخصيت ها و قهرمانان در قصه كمتر دچار دگرگوني ميشوند.
قصه ها اغلب پايان خوشي دارند و خوبي ها بر بدي ها پيروز ميشوند.
شكل قصه هاي عاميانه اغلب ساده و ابتدايي است و زبان آنها نقلي و روايتي(Oral narrative) است. مثل: شاهنامه، تعزيه و ...
ب - رومانس:
قصه خيالي منثور و يا منظومي است كه به وقايع غير عادي و شگفت انگيز توجه كند و ماجراهاي عجيب و غريب و عشق بازي هاي اغراق آميز و يا اعمال سلحشورانه را به نمايش بگزارد. اين نوع قصه ها ريشه در دوران شواليه گري دارد.
2 - رمان و داستان(Story):
الف - رمان:

نثر روايتي ي خلاقه اي، با طول شايان توجه، و پيچيدگي خاص، كه با تجربه اي انساني همراه با تخيل سر و كار داشته باشد، و از طريق توالي حوادث بيان شود. رمان داستان ميگويد. دون كيشوت اثر سروانتس سرآغاز رمان است.*
ب - داستان: نقل وقايع است به ترتيب توالي زماني(chronological)
ويژگي هاي داستان:
داشتن واقعه(event)، و حداقل سه واقعه.
داشتن زمان، حداقل دو زمان متفاوت.
لذت بردن از خيال پردازي، ايجاد تعليق(Suspense) و انتظار(بعدش چي شد؟).
داراي آغاز، ميانه و پايان باشد. مثال: او را ديدم. از او خوشم آمد. بعد با هم ازدواج كرديم. آغاز: او را ديدم. ميانه: از او خوشم آمد. پايان: بعد با هم ازدواج كرديم.**
تفاوت ميان قصه(Tale) و داستان(Story):
قصه قدمت دارد و حوادث در آن نقش مهمي دارند.
قصه پيرنگي*** ضعيف دارد و منطق در آن كمرنگ است. پيرنگ داستان معمولا قوي است. داستان داراي رابطه علت و معلولي ميباشد.
تخيل در قصه به شدت عمل ميكند و باورپذيري را زير سوال ميبرد.
شخصيت هاي قصه يك بعدي(Flat) هستند، يا خوبند يا بد. اما در داستان شخصيت هاي متنوع وجود دارد.
شخصيت هاي قصه ها معمولا ايستا(Static) هستند و پرورش چنداني ندارند.
كاراكتر هاي تمثيلي بيشتر در قصه ها هستند. مثل: ديو، فرشته، جن و ...
ج - داستان كوتاه: اثري است كوتاه كه در آن نويسنده به ياري يك طرح منظم شخصيت اصلي را در يك واقعه اصلي نشان ميدهد و اين اثر بر روي هم تاثير واحدي را به مخاطب القا ميكند.
ويژگي هاي داستان كوتاه:
طرح منظم و مشخص دارد.
يك شخصيت اصلي دارد.
اين شخصيت در يك واقعه اصلي قرار دارد.
داراي يك ساختار مشخص است.
تاثير واحدي را القا ميكند.
كوتاه است.
داستان كوتاه قصه نيست.



پيرنگ: طرح(Plot): كاركردي همانند داستان اثر دارد و نوع روابط علت و معلولي اثر را مشخص ميكند.

فيلمنامه نويس به جهت نشان دادن مينويسد. بنابراين فيلمنامه بايد قابليت اجرا داشته باشد.

 

فيلمنامه: محتوي(Content) + شكل(Form) = متن(Script)

 

محتوي و شكل يك فيلمنامه غير قابل تفكيك و اين دو در هم تنيده هستند.

 

تعاريف اوليه:

الف - گونه هاي ادبي(Gener) مورد مطالعه:


1 - ادبيات داستاني (Fiction):


زير مجموعه هاي اين شاخه، نوشته ميشوند براي خواندن. مثل: رمان
2 - ادبيات نمايشي (Drama):

زيرمجموعه هاي اين شاخه، نوشته ميشوند براي اجرا بر روي صحنه. مثل: نمايشنامه
3 - ادبيات تصويري يا سينمايي (Visual):

زير مجموعه هاي اين شاخه، نوشته ميشوند براي تصوير شدن در سينما. مثل: فيلمنامه

ب - متن(Script يا Text):


1 - درون مايه*(Content يا Substance):


درون مايه به معناي جنگي(Collection) از معني ها و گزاره هاي(Statement) فلسفي، اخلاقي، اجتماعي، رواني و فرهنگي نهفته در يك اثر هنري است.


مظروفي است كه به اثر معنا ميبخشد.(دكتر ناظر زاده كرماني)
2 - شكل يا سازگان*(Form):

سازگان به معني جنگي(Collection) از شگرد ها و شيوه ها**يي است كه هنرمند براي بيان آن محتوي بكار برده است.(دكتر ناظر زاده كرماني)

*بي درنگ يادآور ميشود كه تقسيم اثر هنري به دو بخش و يا دو مفهوم، درون مايه(Content) و سازگان(Form) كه از ديرباز انجام گرفته است كاري خيالي بوده و به منظور دريافت و فرايافت و آموزش بهتر و آسانتر، در مورد آفرينش هاي هنري و نقد آنها انجام پذيرفته است.
**از جمله اين شگرد ها و شيوه ها در تئاتر و سينما ميتوان به مواردي چون: 1- حركت، بيان، بدن يا ريخت و ژست (Gestus) بازيگر 2- (Scene Designing) صحنه آرايي 3- (Misenscene) ميزانسن 4- (Lighting) نور 5- (Coloring) رنگ 6- (Actors`s property) اكسسوار 7- (Custume Disiner) لباس 8- (Makeup) گريم يا (Persona) نقاب 9- (Music) موسيقي و صدا 10- ترفندهاي شنيداري و ديداري و ... اشاره كرد.

ج - ساخت مايه هاي دروني يك اثر:

1 - تم(Theme)
2 - طرح(Plot)
3 - ساختار نقشه داستاني
4 - شخصيت و شخصيت پردازي
5 - ديالوگ يا گفتاشنود يا سخن مايه
6 - زمان و مكان
7 - فضا و حالت
8 - گزاره هاي فلسفي و اخلاقي

مجيد آنلاين
X